چند سخن از بزرگان

 

---

توقف در زندگى، مرگ تدریجى است

(افلاطون)


امید دارویى است که شفا نمى دهد ولى تحمل درد را آسان مى کند

(مارسل آشار)


لبخند پیش ازچند لحظه دوام ندارد ولى خاطره آن جاودانى است

( آبراهام لینکلن )


نیکى همه چیزرا مغلوب مى کند و خودش هرگز مغلوب نمى شود

( تولستوى )


هر وقت تصمیم گرفتید درهاى تردید را ببندید

( فردریک نیچه )


همیشه نعمتها را بشمارید نه محرومیتها را

( دیل کارنگى )


جواهر اگر به خلاب افتد نفیس است و غبار اگر بفلک رسد همان خسیس

( سعدى )


خوشبختى در میان خانه شماست بیهوده آن را در باغ بیگانگان نجوئید

( مارک اورل )


دروغ مانند برف است و هرچه آن را بگردانى بزرگتر مى شود

( مارتین لوتر )


دانستن بدون خواستن، توانستن به بار نمى آورد

( گوستاولوبون )


دهان زشتگوى را باید با خاموشى وقار بست

( فرانسیس بیکن )


دشمنت را دوست بدار، زیرا کسى بهتر از او اشتباهات تو را نمى گوید

( بنیامین فرانکلین )


هرگاه در راه، برترازخودى یا همچون خودى نیابى، آن بهتر که تنها راه روى

( بودا )


هرگز بردبارى را از دست ندهید، زیرا آخرین کلید است که در بسته را مى گشاید

( پاسکال )


سخن گفتن یک نوع احتیاج است ولى گوش دادن هنر

( گوته )


بعضى ها مى خوانند تا فکر کنند و این نادر است، بعضى دیگرمى خوانند تا بنویسند و این رایج است، بعضى هم مى خوانند تا حرف بزنند و این صفت اکثریت عظیمى است

(چارلزکالب کولتون)




به این جمله‌ی آخر کمی عمیقتر نگاه کنیم