ترتیب عشق

 

---

                                                                       به نام نامی عشق

نازنینان قبل از هر سخن سپاسم رو پذیرا باشین بخاطر همراهیتون که گل واژه‌ها و نظرات و انتقادات شما گرامی‌یان بزرگترین راهگشا و راهنماست.

عشق را می‌توان هم به خورشید و هم به ماه تشبیه کرد.
خورشید :‌عشق در ابتدا به مانند خورشید نماد گرمی و پر شوریست. وقتی که عشق در درون انسان پا می‌گذاره٬ زندگی٬ شور٬ اشتیاق٬‌ ماجرا جویی در رگهای انسان شروع به پویایی مکنه.  انسان احساسی متفاوت نسبت به گذشته پیدا کرده و انرژی وصف ناپذیری در خویش هویدا می‌بینه. عشقی گرم که منتشر میکنه‌ و منتشر میشه.

ماه:‌ ماه نماد عشقی سرد و احساسی‌ست. بله سرد اما احساسی شگرف در خویش نهفته داره. این بعد کاملا متفاوت از عشق خورشیدیست. سرد٬‌ پر آرامش و سرشار از سکوت. 

بسیاری از انسانها خواهان عشقی متین و ملایم هستن اما برای دستیابی به چنین حسی باید عشق خورشیدی رو پشت سرگذاشت و از وادی اون گذشت. اگه عشقی پر حرارت٬‌ تجربه نشه٬ تجربه‌ی عشقی پر آرامش عملا غیر ممکنه. بنابراین خورشید٬ سکوی پرش برای دست یافتن به نیروی ماهه و کسانی که به خورشید نرسیدن٬ هرگز به ماه دست نخواهن یافت. 

باید پلی بود بین این دو. ابتدا باید خورشیدوار زیست؛ گرم و پر شور و پر حرارت و ماجرا جو و به دل دریای حوادث شتافت و سپس بازگشت. بازگشت از سفر تنها زمانی آغاز میشه که تجلیات عشق سوزان خورشید تجربه شده باشه و فرد در عشق شعله ور شده و در دیگری متولد گشته باشه. در حقیقت در خورشید خود را سوزانده و دیگری رو متجلی ساخته در این حال دست افشان و سرمست با ره‌آوردی از سوختن من و رسیدن به تو به سکوت و آرامشی اهورایی خواهد رسید. 

عشقی که در خنکا سایه دارد. 

بنابراین٬ ابتدا باید در آتش عشق پرتاب شد٬‌ تا آنگاه٬ آتش گلستان شود. 

عشقتون افزون