عشق؛ مغلوبی فاتح

گفته بودی که : چرا محو تماشای منی؟

وانچنان مات که یکدم مژه بر هم نزنی؟
مژه بر هم نزنم تا که زدستم نرود

ناز چشم تو بقدر مژه بر هم زدنی

درود به شما دوستان خوب

چند بار خواستم وبلاگ رو به روز کنم اما هر بار موقع ارسال تمام نوشته ها پاک شد تا امروز.

ما انسانها همیشه دوست داریم که در هر کار و هدفی پیروز باشیم و این پیروزی نوعی احساس قدرت و اعتماد به نفس به ما میده اما در مرتبه ی عشق چطور؟

روند عشق بسیار متناقضه با هر حقیقتی تفاوت میکنه. در حقیقت، عشق، متناقض نماست. در میدان عشق اگه بخواین پیروز باشین، باید هرگز برای پیروز شدن به جلو نرید. عشق هرگز جویای غلبه نیست، اما همیشه غالبه. عشق از این رو غالبه که نمیخواد غلبه کنه: عشق یعنی تسلیم بودن. عشق، غلبه ی دیگری رو، غلبه ی معشوق رو طلب میکنه؛ اما مغلوب عشق، در حقیقت یعنی اوج عشق ورزی یعنی عشق حقیقی، یعنی غالب واقعی.

تحمیل غلبه و پیروزی به کسی، خشونته؛ غلبه ای در سطح و حاشیه و دیر یا زود، مغلوب به فکر رهایی از این اسارت بر میاد.

قدرت عشق در سلطه و چیرگی نیست قدرت عشق در اونه که میگذاره به اون چیره بشن. قدرت عشق یک قدرت زنانه است. قهری در بین نداره. به دنبال جنگ و ستیزی نیست. زبان عشق یک زبان لطیفیست که از روحی پاک سرچشمه گرفته. زبان بیات گذشته، زبانی که شکست خورده برای امروز کارآمد نیست زبان گذشته موجب زوال زندگی سالم انسان شد. زبان امروز عشق، ترغیب، اعتماد و تسلیمه. بی تردید قدرتی عظیم در این زبان نهفته است؛ قدرتی واقعی. راهی برای خراب کردن اون نیست، در برابرش نمیشه قیام کرد چرا که عشق سلطان واقعی است.

وقتی پای عشق در میون باشه صحبت شورش و فرار و اسارت نیست. لطافت عشق بدور از درک چنین واژه هاست چنین حسی در پیشگاه عشق ناتوانه.

حتی اگه پرنده ی عاشق بمیره اما خاطره ی پرواز عشق تا ابد باقی می مونه

برگزیده :

 "عشق، مغلوبی فاتح است"

در پناه معبد عشق