ابعاد عشق

---

عشق در ابعاد گوناگون جلوه میکند: بعد جسم ٬ بعد روان و بعد روح.

جلوه‌ی عشق در بعد جسم٬ نازل‌ترین جلوه‌ی عشق‌ست. البته٬ جلوه‌ی عشق در این بعد بسیار زیباست٬ اما نباید در این جلوه خیره ماند و مسحور آن شد. این جلوه‌ی عشق٬ سکوی پرش است و ما را به آن سو تر پرتاب میکند. با پرتاب شدن به آن سو تر ٬ تصویر انسانی به تدریج در ما ظاهر میگردد.

هنگامی که کسی به تماشای جلوه‌ی عشق در بعد روان نایل شود٬ به مرتبه‌ی انسان شدن صعود کرده و اولین قدم را در راه عشقی والا بر میدارد. با وجود این ٬ از عشق نیز باید گذر کرد. با گذر از مرتبه‌ی عشق و رفتن به فراسو٬ بشریت آدمی میمیره و انسانیت تمام عیار او با شکوهی خیره کننده طلوع میکنه. در این مرتبه انسان با هستی یگانه میشه. در این مرتبه٬ عشق به نوعی والاتر و یگانه‌تر جوانه می‌زند. عشقی که به منزله‌ی نیایشی دایمی‌ست.

« از جنسیت به عشق و از عشق به نیایش: این است معنای بالندگی.»

باید به دنبال بذر چنین عشقی بود. بذری که در درون ماست و همواره مستعد رستن و بالندگی‌ست.



مراقب خودتون باشین