دانش و بصیرت

---

با سپاس از همه عزیزانی که همیشه همراهم بودن از اینکه این مدت نتونستم به طور شایسته قدردان عزیزانی باشم که با گل واژه هاشون همیشه همراه و همدم و راهنما بودن٬ پوزش میخوام. سعی بر این خواهد بود که در اولین فرصت برای قدردانی و بهره مندی از نوشته های این عزیزان خدمت برسم 
 
دانش، محصول اندیشه است و بصیرت، محصول عشق. جایگاه دانش، سر است و جایگاه عشق، دل. دانش از جنس دانستنی هاست وعشق از جنس احساسات. کسی نمی تونه بدون تعلیم و تربیت دانش رو فرا بگیره، اما بدون تعلیم، بصیرت ممکنه.

بصیرت، ارتباطی به اطلاعات نداره، بصیرت به بیداری مربوط میشه. اطلاعات از بیرون میآن؛ بصیرت از درون می جوشه. بصیرت، دانش حقیقیه. دانش فقط تظاهر میکنه که می دونه، اما بصیرت به راستی صاحب آگاهیست. دانش، تکرار طوطی واره، اکتسابی ست، واگویی دیگرانه. حداکثر کاری که انجام میده، حافظه ی انسان رو انباشه میکنه، اما درون همچنان خالی ست.

بنابراین، دنیای ما پر از آدمهای غافل دانشمنده، عکس این نیز مصداق داره: آدمهایی هستند که بصیرت دارند، اما دانشمند نیستند. پس ما نوعی جهل باسواد هم داریم و نیز نوعی بصیرت بی سواد.

آدمی که در خانه ی دل خویش ساکنه، به یک معنی از دنیای بیرون بیخبره. بی خبری او به نوعی پیرایگی و معصومیت آمیخته ست، اما در بستر معصومیت چیزی جوانه میزنه و میباله.

با عشق میتوان پلی زد بین بصیرت و دانش، یعنی درونی پر نور و شیدا داشت، و همچنین اشراف داشت بر آگاهی و دانش. چرا که عشق همواره راه گستر و هموار کننده ی مسیره. با وجود عشق روشنایی و سرمستی و انرژی به ارمغان میاد و این چیزیست که هم درون و هم برون رو سرشار میکنه و به انسان نیرو میده که خود رو آنگونه که شایسته ی نام انسان بودن هست٬ بسازه.

به امید افزون روزی عشق