ضیافت زندگی

---

زندگی ضیافت با شکوهی‌ست و اگه کسی آن رو ضیافت ندونه خدا رو از دست میده. برای پل زدن روی هستی و رسیدن به ایزد٬ باید از پل ضیافت عبور کرد. فقط لحظاتی که مست باده‌ی الهی هستیم به او نزدیکیم. در لحظات سرور و ضیافت٬ زندگی باری به نظر نمی‌رسه که مجبور باشیم آن رو به دوش بکشیم بلکه ترانه‌ای بر لب میشه که باید اونو زمزمه کنیم. در چنین لحظاتی با هستی هم نواییم و خدا رو مانند هوا به ریه‌های جان می‌فرستیم و تنفس می‌کنیم.

هر روز که در ضیافت زندگی شرکت می‌کنیم٬ روز تعطیل ماست. زندگی پدیده‌ای یکسر مادی‌ نیست. زندگی چراغیه که با خدا روشنه . در این زندگی روشن از خدا درخت‌ها هم زنده و هوشیارند سنگ‌ها هم به عنایت او در حال زندگی هستند و همه چیز شفاف و بی‌زنگاره و شکوه او روجلوه‌گر می‌سازه.

دین در طول تاریخ به انحراف کشانده شده و حقیقت اون که به بهره‌مندی از ضیافت یزدان دعوت میکنه تحریف شده و به ترک دنیا و مافیها و انزوا و نداشتن شادی بدل گشته.

خنده هیچگاه لغو نبوده و نیست در واقع فقط در خنده ما به وحدت و یکپارچگی می رسیم. تن و جان و اندیشه‌ یکی میشن. در خنده ناگهان به ماورای ذهن و اندیشه جهش میکنیم. خنده ژرفترین نوع نیایشه و ما رو به خدا و بهره‌ندی از مهمانی او دعوت میکنه.

در پناه معبد عشق