زبان سکوت

---

خداوند هیچ زبونی رو به اندازه ی زبان سکوت دوست نداره بنابراین هر چی به زبون بیاریم انگار با زبونی بیگانه با خدا صحبت کردیم. ممکنه که استفاده از کلمه ها ما رو راضی کنه‌؛ که میکنه. ممکنه که ما رو تسکین بده ؛که میده. ممکنه که الهام بخش باشه؛ که هست. اما حقیقتا چه چیزی رو میشه به خدا گفت که او پیشاپیش از اون بیخبره؟

در پیشگاه ایزد باید سر فرود آورد و شاکرانه و عابدانه سکوت کرد. کلمه ها به نیایش تجسد میبخشن و در حقیقت اون رو محصور میکنن بدون میانجی کلمات در سکوت مطلق نیایش به روحی شبیه میشه که از حصار جسمیت فرا رفته و آسونی به خدا میرسه.

کلمات دارای ثقل اند اونها خیلی بالا نمیرن قدرت پروازشون محدوده. کلمات مدام تحت تاثیر جاذبه زمین به طرف پائین کشیده میشن چرا که زمینی اند. اما سکوت از جنس ماوراست وقتی که ساکتی در حقیقت روی زمین نیستی و در ماورا پروازی دلپذیر داری.

ما انسانها به نوعی به خواب شفاهی دچار شدیم و سکوت رو از دست دادیم به همین خاطر به قول حکایت آدم و حوا از بهشت به زمین تبعید شدیم ... آیا حقیقتا تبعیدی صورت گرفته ؟ مگه میشه خداوند آفریده ای و به جایی تبعید کنه وقتی که همه جا از حضور او سرشاره  و همه جا میتونه با حضور او بهشت باشه ؟ معنی بیرون رانده شده در حقیقت همون خوابیست که انسان به اون دچار شده در واقع ما همیشه در خانه هستیم اما این نکته رو خودمون فراموش کردیم ما رابطه با باشنده ها رو از دست دادیم.

نیاز به استغراق در سکوته. این کلید فرصت فراهم اومده است برای وارد شدن به خانه ی سکوت. اگه اشکی روان شد بگذاریم که بشه . اگه خنده ای بر لب نشست باید خندید. اگه رقصی چنین میانه میدانت آرزوست چه باک.

گزیده :

کلمه ها به نیایش تجسد میبخشن و در حقیقت اون رو محصور میکنن بدون میانجی کلمات در سکوت مطلق نیایش به روحی شبیه میشه که از حصار جسمیت فرا رفته و آسونی به خدا میرسه.

همیشه دوستتون دارم

در پناه معبد عشق