چند نکته


۱) سکوت اشتباه نمی‌کند.

۲) نادانان همواره زندانی گمان خویش‌اند.

۳) بزرگترین شجاعت٬ شجاعت بودن است.

۴) صداقت زاده‌ی سادگی و بی‌پیرایگی‌ست.

۵)‌ باید با صد هزار دیده به تماشای حقیقت برویم.

۶)‌ به یاد داشته باشیم که امروز طلوع دیگری ندارد.

۷)‌ خورشید دانستگی نخستین چاشنی بیداریست.

۸) عشق نیزه‌ایست که نمی‌کشد٬ بلکه احیا می‌کند.

۹) لحظه‌ی آینده٬ در دل تمام عیار اکنون زاده می‌شود.

۱۰) زندگی همیشه جاریست٬‌ آنرا پر شور و خلاق دریابیم.

۱۱) سخن گفتن یک نوع احتیاج است ولی گوش دادن هنر.

۱۲) نفس از وجود هیجان شیر می‌خورد و هستی می‌یابد.

۱۳) تنها آتش عشق است که هر خامی را پخته می‌گرداند.

۱۴) عاشقی شیوه‌ی نازپروران تنعم نیست٬ شیوه‌ی رندان بلاکش است.

۱۵)‌ گشودن بند‌های وابستگی ساده نیست٬ همتی جانانه طلب می‌کند.

۱۶)‌ به یاد داشته باشیم که تنها در قمار عشق است که بازنده٬ برنده می‌ماند.

۱۷) راستی بهترین توشه‌ی بهروزیست و بهروزی از آن کسانی‌ست که خواستار بهترین‌ راستی‌اند.

۱۸) عده‌ای بزرگ‌زاده می‌شوند٬ عده‌ای بزرگی را به دست می‌آورند و عده‌ای بزرگی را بدون آنکه بخواهند با خود دارند.

۱۹)‌ نگذاریم که تقویم و ساعت٬ این حقیقت را از یادمان ببرند که لحظه‌ لحظه‌ی زندگی٬ یک معجزه است و در پس آن حقیقتی جاری.

۲۰) آنقدر بزرگ باشیم که نگران نشویم٬ آنقدر نجیب باشیم که خشمگین نشویم و آنقدر شاد باشیم که اجازه ندهیم مشکلی بروز کند. 



  «نکته‌ی آخر آموزشی بود از یک دوست»


ابعاد عشق



عشق در ابعاد گوناگون جلوه میکند: بعد جسم ٬ بعد روان و بعد روح.

جلوه‌ی عشق در بعد جسم٬ نازل‌ترین جلوه‌ی عشق‌ست. البته٬ جلوه‌ی عشق در این بعد بسیار زیباست٬ اما نباید در این جلوه خیره ماند و مسحور آن شد. این جلوه‌ی عشق٬ سکوی پرش است و ما را به آن سو تر پرتاب میکند. با پرتاب شدن به آن سو تر ٬ تصویر انسانی به تدریج در ما ظاهر میگردد.

هنگامی که کسی به تماشای جلوه‌ی عشق در بعد روان نایل شود٬ به مرتبه‌ی انسان شدن صعود کرده و اولین قدم را در راه عشقی والا بر میدارد. با وجود این ٬ از عشق نیز باید گذر کرد. با گذر از مرتبه‌ی عشق و رفتن به فراسو٬ بشریت آدمی میمیره و انسانیت تمام عیار او با شکوهی خیره کننده طلوع میکنه. در این مرتبه انسان با هستی یگانه میشه. در این مرتبه٬ عشق به نوعی والاتر و یگانه‌تر جوانه می‌زند. عشقی که به منزله‌ی نیایشی دایمی‌ست.

« از جنسیت به عشق و از عشق به نیایش: این است معنای بالندگی.»

باید به دنبال بذر چنین عشقی بود. بذری که در درون ماست و همواره مستعد رستن و بالندگی‌ست.



مراقب خودتون باشین

عظمت آفرینش



امروز بیاین از یک دریچه‌ی دیگه به زندگی و جایگاه هر کدوم از ما نگاه کنیم و با یک مقایسه‌ی مختصر حجم مشکلاتمون رو بسنجیم

در یک شب صاف بدون تلسکوپ میتوان 2 میلیون ستاره را دید. کهکشان راه شیری دارای 100 میلیون ستاره است که با یک تلسکوپ می توان 1 میلیارد کهکشان دید  دانشمندان حدس میزنند که  ۲ضربدر ۱۰۲۷ ستاره در هستی وجود داره .

 

فاصله ی خورشید از زمین 150 میلیون کیلومتر است. اگر با هواپیما با سرعت 1000 کیلومتر در ساعت به سمت خورشید در حرکت باشیم 17 سال زمان خواهد برد تا به خورشید برسیم. فاصله ی ماه از زمین یک و یک سوم ثانیه نوری است. سیاره ی مریخ 5 ثانیه نوری ، خورشید 8 دقیقه ی نوری و سیاره پلوتون 5 ساعت نوری از کره زمین فاصله دارند. نزدیکترین ستاره غیر از خورشید به زمین چهار و سه دهم ثانیه نوری فاصله دارد.


نزدیکترین کهکشان به کهکشان راه شیری، به نام کهکشان مارپیچ که دارای میلیاردها ستاره است، فاصله ای حدود 100000 سال نوری دارد. در کهکشان سحابی ستاره ای هست که فاصله ی آن 6 میلیارد سال نوری است.


قطر کره ی زمین 12756 کیلومتر است و قطر خورشید 109 برابر زمین می‌باشد. ستاره‌هایی وجود دارند که 100 تا 1000 برابر خورشید هستند. اگر قطر زمین را یک میلیمتر فرض کنیم قطرخورشید 11 سانتیمتر و قطر بزرگترین ستاره 100 متر است .


حال در این هستی و آفرینشی به این عظمت منمها، غمها و مشکلات، که چشم ما  رو به روی زندگی بسته، چه حجمی رو خواهد داشت؟ چه خوبه که گاهی هم از بالا به زندگی نگاه کنیم .


مراقب خودتون باشین